Gagarinov let u svemir prošao je vrlo dobro, a 12. aprila 1961. godine postao je trijumfalni dan za astronautiku i SSSR. Da bi se učvrstio uspjeh i postigli novi rezultati koji bi mogli biti korisni za astronome i inženjere svemirske tehnologije, ubrzo je odlučeno da se u orbitu pošalje novi astronaut.
U početku je Nijemac Stepanovič Titov bio samo zamjenica za Jurija Gagarina i to mu je bilo teško. Međutim, nadao se da bi mogao otići u svemir svemirskom letjelicom Vostok i postati prvi čovjek na svijetu koji je stigao do Zemljine orbite. Te nade nisu bile opravdane, a Gagarin je postao prvi kosmonaut. Međutim, ubrzo su u SSSR-u počeli pripremati drugi let, a ovaj put trebao ga je izvesti German Titov.
6. avgusta 1961. godine svemirska letelica Vostok-2 krenula je u svemir, pilotirao je Nemac Stepanovič Titov. Budući da je imao samo 25 godina, uspio je postati najmlađi astronaut koji je ušao u Zemljinu orbitu. Štaviše, postavio je i rekord u trajanju boravka u svemiru: u orbiti je proveo 25 sati i 11 minuta, štoviše, za to vrijeme uspio je letjeti oko planete 17 puta. Tako je Titov postao prvi kosmonaut koji je izvršio dnevni let.
Zbog činjenice da je German Titov proveo puno vremena u svemiru, utvrđeno je da je osoba sposobna da radi i živi na svemirskoj letjelici bez da doživljava previše neprijatnosti. Astronaut je uspio snimiti nekoliko fotografija planete, jesti i spavati, a tek onda se vratio natrag na Zemlju. Štaviše, budući da na Vostok-2 nije bilo svemirskih alarma, Titov je ne samo spavao, već je čak i spavao i nije stupio u kontakt na vrijeme.
Analizirajući rezultate leta, naučnici su uzeli u obzir činjenicu da se Titov nakon prve orbite oko Zemlje osjećao vrlo loše, a zdravlje mu se dugo vremena nije normalizovalo. Zahvaljujući proučavanju ove činjenice i osobenosti života kosmonauta na brodu, bilo je moguće stvoriti ugodnije uslove za rad na otvorenom svemiru.
9. avgusta, tri dana nakon početka leta, German Titov je proglašen herojem Sovjetskog Saveza, dobio je Orden Lenjina i medalju Zlatna zvijezda. Svoj život povezao je sa astronautikom i vazduhoplovstvom, zauzimao je visoke položaje u Ministarstvu odbrane SSSR-a i dao ostavku tek 1992. godine.
